ду́рра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ду́рра
Р. ду́рры
Д. ду́рры
В. ду́рру
Т. ду́ррай
ду́рраю
М. ду́рры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ду́рра ср., бот. ду́рра ж., ду́рро нескл., ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́рра ж. и ду́рро бот. ду́рра, -ра ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́рра, ‑ы, ж.

Трапічная хлебная расліна сямейства злакаў; род сорга.

[Араб. durra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рра

(ар. dhurah)

трапічная хлебная расліна сям. злакавых, від сорга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)