Verbum

анлайнавы слоўнік

дурно́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дурно́та ж.

1. разг. (свойство) глу́пость;

2. прост. (о человеке) глупы́ш м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурнота́ (тошнота) разг. млосць, род. мло́сці ж.; мло́снасць, -ці ж.;

я (он) почу́вствовал дурноту́ мне (яму́) ста́ла мло́сна (нядо́бра, дрэ́нна).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурно́та, -ы, ДМ -но́це і дурната́, -ы́, ДМ -наце́, ж.

1. Разумовая абмежаванасць, тупасць, някемлівасць.

Лепшы сродак паразумнець — гэта адчуць уласную дурнату.

2. Неабдуманы, неразумны ўчынак, недарэчнае выказванне.

Чаго толькі не натворыш па ўласнай дурноце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дурно́та Dúmmheit f -, -en; Dämlichkeit f -, -en (разм.); Álbernheit f -, -en;

па дурно́це aus Dúmmheit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дурно́та, ‑ы, ДМ ‑ноце і дурната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

Тое, што і дурасць. Сэрца маці згаджалася, а розум пратэставаў, баяўся, каб, крый божа, не нарабіла [дачка] глупства па дурноце. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дурната́ гл. дурнота.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дурната́,

гл. дурнота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

млосць ж. тошнота́, дурнота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурната́ ж. (свойство), см. дурно́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)