дурба́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дурба́р |
дурба́ры |
| Р. |
дурба́ра |
дурба́раў |
| Д. |
дурба́ру |
дурба́рам |
| В. |
дурба́р |
дурба́ры |
| Т. |
дурба́рам |
дурба́рамі |
| М. |
дурба́ры |
дурба́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дурба́р
(перс. durbar)
1) рада знаці пры манарху, а таксама ўрачысты прыём у мусульманскіх краінах перыяду сярэдневякоўя;
2) шахскі двор у Іране 20 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)