дуплава́ты, -ая, -ае.

3 дуплом або некалькімі дупламі.

Дуплаватае дрэва.

|| наз. дуплава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуплава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуплава́ты дуплава́тая дуплава́тае дуплава́тыя
Р. дуплава́тага дуплава́тай
дуплава́тае		 дуплава́тага дуплава́тых
Д. дуплава́таму дуплава́тай дуплава́таму дуплава́тым
В. дуплава́ты (неадуш.)
дуплава́тага (адуш.)		 дуплава́тую дуплава́тае дуплава́тыя (неадуш.)
дуплава́тых (адуш.)
Т. дуплава́тым дуплава́тай
дуплава́таю		 дуплава́тым дуплава́тымі
М. дуплава́тым дуплава́тай дуплава́тым дуплава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дуплава́ты дупли́стый, дуплова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуплава́ты, ‑ая, ‑ае.

З дуплом, з дупламі. Дуплаваты зуб. □ Дуплаватыя дзічкі сям-там раслі па полі. Чорны. Мужчыны ўвайшлі ў вёску і прыселі на тоўстай дуплаватай калодзе, што ляжала каля плота. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуплава́ты hohl;

дуплава́тае дрэ́ва ein hóhler Baum

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дупляна́ты обл., см. дуплава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дупли́стый дуплава́ты, разг. дупляна́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуплова́тый дуплава́ты, разг. дупляна́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dziuplasty

дуплаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дуплі́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дуплаваты. Дуплістае дрэва. □ Многа тут .. [шпакоў] у дуплістых таўшчэзных таполях і ліпах. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)