Ду́жкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ду́жкі
Р. Ду́жак
Ду́жкаў
Д. Ду́жкам
В. Ду́жкі
Т. Ду́жкамі
М. Ду́жках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дужкі

т. 6, с. 255

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ду́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ду́жка ду́жкі
Р. ду́жкі ду́жак
Д. ду́жцы ду́жкам
В. ду́жку ду́жкі
Т. ду́жкай
ду́жкаю		 ду́жкамі
М. ду́жцы ду́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ду́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. дуга.

2. Ручка або якая-н. іншая частка прадмета ў форме невялікай дугі.

Д. замка.

3. Па́рны знак прыпынку або матэматычны знак у выглядзе вертыкальнай рысы (прамой, закругленай, фігурнай).

Круглыя дужкі.

Квадратныя дужкі.

Фігурныя дужкі.

Узяць у дужкі.

Вынесці за дужкі.

Раскрыць дужкі.

|| прым. ду́жачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жан; ж.

1. Памянш. да дуга (у 1, 2 знач.); невялікая дуга. Алесь хадзіў каля крынічкі, Што з лесу тут жа выцякала І дужкай хату агібала. Колас.

2. Ручка ці якая‑н. іншая частка прадмета ў форме невялікай дугі. Здалёк чуліся.. [Вольчыны] лёгкія крокі і рытмічна, у такт хады, пазвоньвалі дужкамі пустыя вёдры. Ракітны.

3. Адзін з парных знакаў прыпынку ў выглядзе простай або закругленай вертыкальнай рысы; адзін з парных матэматычных знакаў такой жа формы. Узяць у дужкі. Вынесці за дужкі.

•••

Квадратныя дужкі — дужкі тыпу [].

Круглыя дужкі — дужкі тыпу ().

Фігурныя дужкі — дужкі тыпу {}.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́згіны, -гін.

Прыстасаванне з вяровачнай сеткі, нацягнутай на сагнутыя драўляныя дужкі, у якім носяць сена, салому.

|| прым. рэ́згінны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́жка ж.

1. уменьш. ду́жка;

2. грам., мат., тех. ско́бка;

○ квадра́тныя ду́жкі — квадра́тные ско́бки;

кру́глыя ду́жкі — кру́глые ско́бки;

фігу́рныя ду́жкі — фигу́рные ско́бки;

◊ раскры́ць ду́жкі — раскры́ть ско́бки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

parenthetic(al) [ˌpærənˈθetɪk(l)] adj. ling. fml па бо́чны, узя́ты ў ду́жкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Klámmer

f -, -n

1) тэх. кля́мар, скаба́; сашчэ́пка, заціска́чка

2) pl ду́жкі

geschwéifte ~n — фігу́рныя ду́жкі

éckige ~n — квадра́тныя ду́жкі

in ~n sétzen — заключы́ць [паста́віць] у ду́жкі

die ~n áuflösen — матэм. раскры́ць ду́жкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nawias, ~u

м. дужка; дужкі;

nawias okrągły — круглыя дужкі;

nawias klamrowy — фігурныя дужкі;

nawias graniasty — квадратныя дужкі;

w ~ie — у дужках;

zamknąć nawias — закрыць дужкі;

otworzyć nawias — адкрыць дужкі;

wynieść za nawias мат. вынесці за дужкі;

~em mówiąc — між іншым кажучы; дарэчы;

zanleźć się poza ~em — апынуцца адхіленым (не прызнаным)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)