дуда́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Музы́ка, які іграе на дудзе.

Пайшлі дудары і песню павялі.

Д. дудару дарэмна іграе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуда́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуда́р дудары́
Р. дудара́ дударо́ў
Д. дудару́ дудара́м
В. дудара́ дударо́ў
Т. дударо́м дудара́мі
М. дудару́ дудара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дуда́р, -ра́ м. волы́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуда́р, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на дудзе. Плыве музыка да хмар, Грае хораша дудар. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дудар

т. 6, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дуда́р м муз Dúdelsackpfeifer m -s, -; Bläser des Dúdelsacks, Sáckpfeifenspieler m -s, -, Schalméibläser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дуда́р. Гл. дуда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дудар Алесь

т. 6, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ду́дочник дуда́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

piper [ˈpaɪpə] n. валы́ншчык; дуда́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)