дубі́ць, дублю́, ду́біш, ду́біць; ду́блены; незак., што.

Апрацоўваць шкуру, футра, вытрымліваючы іх у асобых растворах.

Д. шкуры.

|| зак. вы́дубіць, -блю, -біш, -біць; -блены.

|| наз. дубле́нне, -я, н.

|| прым. дубі́льны, -ая, -ае.

Д. цэх.

Дубільная вытворчасць.

Дубільныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дублю́ ду́бім
2-я ас. ду́біш ду́біце
3-я ас. ду́біць ду́бяць
Прошлы час
м. дубі́ў дубі́лі
ж. дубі́ла
н. дубі́ла
Загадны лад
2-я ас. дубі́ дубі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ду́бячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубі́ць несов., спец. дуби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., што.

Рабіць дубленне, падвяргаць дубленню. Дубіць шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубі́ць gérben vt, lóhen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дубі́ць. Гл. дуб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́дубіць гл. дубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадубі́ць, -дублю́, -ду́біш, -ду́біць; -ду́блены; зак., што.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца.

Д. скуру.

|| незак. даду́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца. Дадубіць шкуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуби́ть несов., спец. дубі́ць; (выделывать) вырабля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)