дублё́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дублё́ны дублё́ная дублё́нае дублё́ныя
Р. дублё́нага дублё́най
дублё́нае		 дублё́нага дублё́ных
Д. дублё́наму дублё́най дублё́наму дублё́ным
В. дублё́ны (неадуш.)
дублё́нага (адуш.)		 дублё́ную дублё́нае дублё́ныя (неадуш.)
дублё́ных (адуш.)
Т. дублё́ным дублё́най
дублё́наю		 дублё́ным дублё́нымі
М. дублё́ным дублё́най дублё́ным дублё́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дублё́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дублё́ны дублё́ная дублё́нае дублё́ныя
Р. дублё́нага дублё́най
дублё́нае		 дублё́нага дублё́ных
Д. дублё́наму дублё́най дублё́наму дублё́ным
В. дублё́ны (неадуш.)
дублё́нага (адуш.)		 дублё́ную дублё́нае дублё́ныя (неадуш.)
дублё́ных (адуш.)
Т. дублё́ным дублё́най
дублё́наю		 дублё́ным дублё́нымі
М. дублё́ным дублё́най дублё́ным дублё́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дублёны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дублены (у 2 знач.). З хаты дыхнула цеплынёй і пахам дублёнай аўчыны. Кулакоўскі. Высокі маўклівы партызан у чорным дублёным кажушку сабраўся быў ужо ісці. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)