дубля́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дубля́ж
Р. дубляжу́
Д. дубляжу́
В. дубля́ж
Т. дубляжо́м
М. дубляжы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дубля́ж, -жу́ м. кино дубля́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубля́ж кино дубля́ж, -жу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубля́ж, ‑у, м.

Замена моўнай часткі гукавога фільма перакладам на іншую мову.

[Ад фр. doublage — падваенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубля́ж м (фільма) Synchronisatión [-kro-] f -, -en; Synchronisíerung [-kro-] f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дубля́ж

(фр. doublage = падваенне)

замена моўнай часткі кінафільма перакладам на іншую мову.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дублі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., каго-што.

1. Выконваць аднолькавую работу паралельна з іншымі або рабіць у другі раз; паўтараць.

Д. паведамленне.

2. Замяняць моўную частку гукавога кінафільма перакладам на іншую мову.

Д. фільм.

3. Замяняць асноўнага выканаўцу ролі ў кіно, спектаклі.

|| зак. прадублі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| наз. дублі́раванне, -я, н. і дубля́ж, -у́, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

voice-over

[ˈvɔɪs,oʊvər]

n.

го́лас за ка́драм; дубля́ж -у́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)