ду́блевы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ду́блевы |
ду́блевая |
ду́блевае |
ду́блевыя |
| Р. |
ду́блевага |
ду́блевай
ду́блевае |
ду́блевага |
ду́блевых |
| Д. |
ду́блеваму |
ду́блевай |
ду́блеваму |
ду́блевым |
| В. |
ду́блевы (неадуш.)
ду́блевага (адуш.) |
ду́блевую |
ду́блевае |
ду́блевыя (неадуш.)
ду́блевых (адуш.) |
| Т. |
ду́блевым |
ду́блевай
ду́блеваю |
ду́блевым |
ду́блевымі |
| М. |
ду́блевым |
ду́блевай |
ду́блевым |
ду́блевых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дубль, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Паўторная здымка эпізоду ў фільме.
Зняць тры дублі.
2. У спорце: другая, дубліруючая каманда спартыўнага калектыву, якая служыць рэзервам для асноўнага саставу (разм.).
Д. выйграў з лікам 3:1.
|| прым. ду́блевы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)