дрыжа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дрыжа́нне
Р. дрыжа́ння
Д. дрыжа́нню
В. дрыжа́нне
Т. дрыжа́ннем
М. дрыжа́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыжа́нне ср.

1. дрожа́ние;

2. дрожа́ние; дрожь ж.;

1, 2 см. дрыжа́ць 1, 2;

3. тре́пет м., трепета́ние;

д. хваль — тре́пет волн

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыжа́нне н. Zíttern n -s, Bében n -; Vibratión [vi-] f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрыжа́нне і дрыжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. дрыжаць і дрыжэць (у 1 знач.). З дрыжаннем сэрца .. [Ліза] увайшла ў бацькаў двор. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыжа́ць і дрыжэ́ць, -жу́, -жы́ш, -жы́ць; -жы́м, -жыце́, -жа́ць; -жы́; незак.

1. Трэсціся, калаціцца.

Шыбы дрыжаць.

Зямля дрыжыць пад нагамі.

2. Быць ахопленым дрыжыкамі.

Д. ад холаду.

Рукі дрыжаць.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Гучаць перарывіста, няроўна.

Голас дрыжыць.

4. Мігацець, трымцець.

Зоркі дрыжаць у небе.

5. перан., за каго-што і над кім-чым. Ахоўваць, баючыся за каго-, што-н., за захаванасць чаго-н.

Д. за сваё дзіця.

Д. над кожнай капейкай.

6. перан., перад кім-чым. Баяцца каго-, чаго-н.

Д. перад начальствам.

|| наз. дрыжа́нне, -я, н.

|| прым. дрыжа́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Д. параліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уздры́г, -у, м.

Сутаргавы рух ад моцнага пачуцця; дрыжанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыжэ́нне ср., см. дрыжа́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыгаце́нне ср., см. дрыжа́нне 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыжэ́нне,

гл. дрыжанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вібра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

1. Вагальны рух пругкага цела; дрыжанне.

2. Ваганне вышыні току якога-н. гуку.

|| прым. вібрацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)