дры́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак., чым (разм.).

Рабіць рэзкія адрывістыя рухі (пераважна нагамі).

|| аднакр. дры́гнуць, -ну, -неш, -не; -ні і дрыгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. дры́ганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дры́гаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дры́гаю дры́гаем
2-я ас. дры́гаеш дры́гаеце
3-я ас. дры́гае дры́гаюць
Прошлы час
м. дры́гаў дры́галі
ж. дры́гала
н. дры́гала
Загадны лад
2-я ас. дры́гай дры́гайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дры́гаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дры́гаць несов., разг. дры́гать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.

Разм. Рабіць рэзкія, адрывістыя рухі (звычайна пра часткі цела). Мокры і напалоханы воўк дрыгаў нагамі і рваўся з усіх жыл. Чорны. [Бусляняты] часта ўзмахвалі крыламі, смешна дрыгалі нагамі і трохі ўзляталі над гняздом. Даніленка. // без дап. Разм. Уздрыгваць, біцца (пра сэрца). [Халімон:] (прыкладае вуха да грудзей пані) Жывая, сэрца дрыгае. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дры́гаць разм.

1. (рабіць рэзкія рухі) strámpeln vi, záppeln vi;

дры́гаць нага́мі mit den Béinen strámpeln, mit den Füßen záppeln;

2. (біцца – пра сэрца) schlágen* vi, klópfen vi;

сэ́рца яшчэ́ дры́гае das Herz schlägt noch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дры́гаць ’дрыгаць’ (БРС). Параўн. рус. дры́гать, укр. дри́гати, польск. drgać, drygać, славен. dŕgati. Сюды ж і формы тыпу рус. дыял. дро́гать ’трасці, топаць нагамі і г. д.’ Зыходным з’яўляецца прасл. форма *drъgati (sę), якая адпавядае літ. drugỹs ’ліхаманка’. Група слоў *drъgati (sę) звязана з *drъzǎti ’дрыжаць’, *drъžь ’дрыготка’. Гл. Трубачоў, Эт. сл, 5, 137–138, 144–145; Фасмер, 1, 544, 540–541.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падры́гваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Дрыжаць, дрыгаць злёгку, час ад часу.

Нага падрыгвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дры́гать несов., разг. дры́гаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыг, выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. ў значэнні дзеясловаў дрыгаць і дрыгануць.

Жарабя д. нагой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дры́ганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дрыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)