дрыгану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дрыгану́ дрыганё́м
2-я ас. дрыгане́ш дрыганяце́
3-я ас. дрыгане́ дрыгану́ць
Прошлы час
м. дрыгану́ў дрыгану́лі
ж. дрыгану́ла
н. дрыгану́ла
Загадны лад
2-я ас. дрыгані́ дрыгані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дрыгану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыгану́ць сов., однокр. дро́гнуть;

~ну́ла сэ́рца — дро́гнуло се́рдце;

гу́бы ~ну́лі — гу́бы дро́гнули

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыгану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Рэзка варухнуць чым‑н. (пра часткі цела). Чалавек рвануўся, дрыгануў нагамі, вырваў іх з-пад Юзіка і пхнуў яго. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дры́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак., чым (разм.).

Рабіць рэзкія адрывістыя рухі (пераважна нагамі).

|| аднакр. дры́гнуць, -ну, -неш, -не; -ні і дрыгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. дры́ганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыг, выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. ў значэнні дзеясловаў дрыгаць і дрыгануць.

Жарабя д. нагой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыг, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясл. дрыгаць і дрыгануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)