Verbum

анлайнавы слоўнік

дружы́на, -ы, мн. -ы, -жы́н, ж.

1. Узброены атрад пры князі ў Старажытнай Русі.

Княжацкая д.

2. Добраахвотнае аб’яднанне людзей, створанае з якой-н. мэтай.

Піянерская д.

Пажарная д.

○

Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагала міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

|| прым. дружы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дружы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дружы́на	дружы́ны
Р.	дружы́ны	дружы́н
Д.	дружы́не	дружы́нам
В.	дружы́ну	дружы́ны
Т.	дружы́най дружы́наю	дружы́намі
М.	дружы́не	дружы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дружы́на ж., в разн. знач. дружи́на;

піяне́рская д. — пионе́рская дружи́на;

кня́жацкая д. — кня́жеская дружи́на;

пажа́рная д. — пожа́рная дружи́на;

○ наро́дная д. — наро́дная дружи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дружы́на, ‑ы, ж.

1. У Старажытнай Русі — група з прыбліжаных князя, якая складала асноўнае яго войска і прымала ўдзел у кіраванні княствам. Дружына полацкага князя.

2. Добраахвотнае аб’яднанне, група, атрад, створаныя з якой‑н. мэтай. Баявыя рабочыя дружыны. Санітарная дружына. Пажарная дружына. Піянерская дружына.

•••

Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагае міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружына

т. 6, с. 218

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дружы́на ж

1. гіст Mánnen pl, Kríegsgefolge n -s; Gefólgschaft f -;

2. (атрад, каманда) Kommándo n -s, -s; Abtéilung f -, -en;

баявы́я дружы́ны bewáffnete Árbeitertrupps, Kámpfgruppen pl;

пажа́рная дружы́на fréiwillige Féuerwehr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)