дрот, -у, М дро́це, мн. драты́, драто́ў, м.

Металічны выраб у выглядзе гібкай ніці або тонкага стрыжня.

Медны д.

Калючы д.

|| прым. драцяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дрот (род. дро́ту) м. про́волока ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дрот, ‑у, М дроце; мн. драты; м.

Металічны выраб у выглядзе гібкай ніці або тонкага прута. Медны дрот. Калючы дрот. □ Дрот на слупах гуў і звінеў. Чорны. Федзя яшчэ здалёк убачыў, што клямка дзвярэй прыкручана да прабою дротам. Ваданосаў. // Разм. Драцяная загарода. Вакол вёскі акопы, дзоты, драты. Брыль.

[Польск. drut з ням.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрот м Draht m -(e)s, Drähte;

ме́дны дрот Kúpferdraht m;

тэлегра́фны дрот Telegráfendraht m;

калю́чы дрот Stácheldraht m;

за калю́чым дротам hínter Stácheldraht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дрот

(ст.-польск. drot, ад ням. Draht)

выраб з металу ў выглядзе тоўстай гібкай ніці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Дрот ’дрот’ (БРС, Байк. і Некр., Сцяшк., Нас., Касп., Шат., Бяльк. і інш.). Ужо ў ст.-бел. дротъ ’тс’ (з XVI ст., гл. Булыка, Запазыч., 102). Укр. дріт, рус. дыял. дрот. Запазычанне з польск. drót, drut ’тс’ (а гэта з ням. Draht, с.-в.-ням. drât). Фасмер, 1, 542; Брукнер, 95; Кюнэ, Poln., 51; Бернекер, 1, 221; Слаўскі, 1, 170.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драцяны́ гл. дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заржаве́лы, -ая, -ае.

Пакрыты ржой, ржавы.

З. дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пераржаве́лы, -ая, -ае.

Пераедзены ржой.

Змяніць п. дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

filament [ˈfɪləmənt] n. ніць, ні́тка; то́нкі дрот

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)