дро́сель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дро́сель дро́селі
Р. дро́селя дро́селяў
Д. дро́селю дро́селям
В. дро́сель дро́селі
Т. дро́селем дро́селямі
М. дро́селі дро́селях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дро́сель м., тех. дро́ссель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дросель

т. 6, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дро́сель, ‑я, м.

1. Прыстасаванне ў выглядзе клапана, засланкі для рэгулявання ціску і расходу вадкасці, пары або газу.

2. Шпуля з меднага дроту, якая мае вялікае індуктыўнае супраціўленне і служыць для рэгулявання сілы току ў электрычным ланцугу.

[Ням. Drossel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́сель м эл Dróssel f -, -n, Drósselspule f -, -n; тэх Drósselventil [-vɛn-] n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дро́сель

(ням. Drossel)

1) шпуля індуктыўнасці для рэгулявання сілы току ў электрычным ланцугу;

2) клапан для рэгулявання ціску і расходу вадкасці, пары або газу ў трубаправодах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дро́ссель техн. дро́сель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дро́сень, дро́сель, дро́сінь ’драсён’. Гл. драсён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

choke​1 [tʃəʊk] n.

1. задушэ́нне, удушэ́нне; уду́шша, прыпа́дак уду́шша

2. tech. дро́сельная засло́нка; дро́сель

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

throttle​1 [ˈθrɒtl] n. tech. рэгуля́тар, дро́сель;

at full throttle на по́ўнай ху́ткасці, на ўсю моц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)