дрозд, дразда́, мн. дразды́, драздо́ў, м.

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных.

Чорны д.

|| прым. драздо́вы, -ая, -ае.

Драздовае гняздо.

Д. свіст.

Сямейства драздовых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дрозд дрозд, род. дразда́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дрозд (род. дразда́) м. дрозд;

◊ даць дразда́ — разойти́сь (в танцах, работе и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дрозд, дразда, М драздзе, м.

Лясная птушка атрада вераб’іных.

•••

Даць дразда гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрозд м

1. заал Dróssel f -, -n;

чо́рны дрозд Ámsel f -, -n;

2. (спеў дразда) Ámselschlag m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дрозд, ✂, м.

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных.

  • Чорны д.

  • Даць дразда (разм.) —

    1. вызначыцца хвацкасцю, зухаватасцю ў танцах, гульнях;
    2. адчытаць, вылаяць каго-н. за што-н.

|| прым. драздовы, ✂.

  • Сямейства драздовых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Дрозд ’дрозд’ (БРС, Касп., Сцяшк.). Рус. дрозд, укр. дрізд, польск. drozd, чэш. drozd, балг. дрозд і г. д. (агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 5, 126–127). Першапачатковая форма *trozdъ; параўн. ст.-прус. treste, літ. strãzdas, лац. turdus і г. д. Лічыцца словам гукапераймальнага характару. Гл. Фасмер, 1, 541; Трубачоў, там жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драздо́вы гл. дрозд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рабі́ннік², -а, мн. -і, -аў, м.

Вялікі шэры дрозд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

thrush [θrʌʃ] n. дрозд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)