драця́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і дзікарослых раслін.

Д. жыве ў глебе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драця́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драця́нік драця́нікі
Р. драця́ніка драця́нікаў
Д. драця́ніку драця́нікам
В. драця́ніка драця́нікаў
Т. драця́нікам драця́нікамі
М. драця́ніку драця́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драця́нік м., зоол. про́волочник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драця́нік, ‑а, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і іншых раслін, якая жыве пад карой дрэў або ў глебе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́волочник зоол. драця́нік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wireworm

[ˈwaɪrwɜ:rm]

n.

1) драця́нік -а m.

2) раба́к, гліст -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)