драп, -у, м.

Тоўстая шарсцяная тканіна, з якой шыюць верхняе адзенне.

Паліто з драпу.

|| прым. дра́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дра́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дра́п дра́пы
Р. дра́пу дра́паў
Д. дра́пу дра́пам
В. дра́п дра́пы
Т. дра́пам дра́памі
М. дра́пе дра́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

драп (род. дра́пу) м., текст. драп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драп текст. драп, род. дра́пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драп, ‑у, м.

Тоўстая шарсцяная або паўшарсцяная тканіна, з якой шыюць верхняе адзенне.

[Фр. drap — сукно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драп

т. 6, с. 200

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

драп м Drap [drɑ] m -, schwérer Mántelstoff m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Драп ’драп (тканіна)’ (БРС). Рус. драп, укр. драп. Запазычанне з ням. Drap (< франц.) або прама з франц. drap ’тс’ (< с.-лац.). Гл. Фасмер, 1, 535; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 185–186.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драп

(фр. drap = сукно)

тоўстая шарсцяная або паўшарсцяная тканіна, з якой шыюць верхняе адзенне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

драп-велю́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. драп-велю́р
Р. драп-велю́ру
Д. драп-велю́ру
В. драп-велю́р
Т. драп-велю́рам
М. драп-велю́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)