дра́ны, -ая, -ае.

1. Зношаны, падраны.

Драныя боты.

2. Здробнены на тарцы.

Аладкі з дранай бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дра́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дра́ны дра́ная дра́нае дра́ныя
Р. дра́нага дра́най
дра́нае		 дра́нага дра́ных
Д. дра́наму дра́най дра́наму дра́ным
В. дра́ны (неадуш.)
дра́нага (адуш.)		 дра́ную дра́нае дра́ныя (неадуш.)
дра́ных (адуш.)
Т. дра́ным дра́най
дра́наю		 дра́ным дра́нымі
М. дра́ным дра́най дра́ным дра́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дра́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дра́ны дра́ная дра́нае дра́ныя
Р. дра́нага дра́най
дра́нае		 дра́нага дра́ных
Д. дра́наму дра́най дра́наму дра́ным
В. дра́ны (неадуш.)
дра́нага (адуш.)		 дра́ную дра́нае дра́ныя (неадуш.)
дра́ных (адуш.)
Т. дра́ным дра́най
дра́наю		 дра́ным дра́нымі
М. дра́ным дра́най дра́ным дра́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дра́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дра́ны дра́ная дра́нае дра́ныя
Р. дра́нага дра́най
дра́нае		 дра́нага дра́ных
Д. дра́наму дра́най дра́наму дра́ным
В. дра́ны (неадуш.)
дра́нага (адуш.)		 дра́ную дра́нае дра́ныя (неадуш.)
дра́ных (адуш.)
Т. дра́ным дра́най
дра́наю		 дра́ным дра́нымі
М. дра́ным дра́най дра́ным дра́ных

Кароткая форма: дра́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дра́ны

1. прич. рва́ный, дра́ный;

2. прич. трёпанный, дра́ный;

1, 2 см. драць 1, 2;

3. прил. (о картофеле) тёртый;

~ныя ала́дкі — ола́дьи из тёртого карто́феля (драники)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад драць.

2. у знач. прым. Разадраны на кавалкі. [Шпалеры] звісаюць дзе-нідзе дранымі шматкамі. М. Стральцоў.

3. у знач. прым. Зношаны да дзірак, падраны. Дранае адзенне. □ Возчык — стараваты напалоханы дзядзька ў драным кажуху — боязна прыткнуўся ў перадку. Быкаў.

4. у знач. прым. Здробнены на тарцы. Курловіч еў .. [бліны] з лоем і хваліў за смак, прызнаваўся, што надта любіць увосень бліны з дранай неляжалай бульбы і пшанічнай мукі. Дуброўскі. / Пра стравы. Драныя аладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дра́ны

1. (разарваны, паношаны) zerríssen, ábgerissen, zerlúmpt, verschlíssen;

2. (зроблены на тарцы) geríeben;

дра́ная мо́рква geriébene Möhren [Karótten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

проде́льный спец. се́чаны, дра́ны;

проде́льная крупа́ дра́ныя кру́пы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дра́ў, -дра́ла; -дзяры́; -дра́ны; зак., што.

1. Прадзіравіць, знасіць да дзірак.

П. рукавы на локцях.

2. Прарваць чым-н. вострым.

П. страху.

◊

Вочы прадраць (разм., груб.) — прачнуцца.

|| незак. прадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзяры́; -дра́ны; зак., што (разм.).

1. Скончыць драць.

Д. паперы.

2. Надраць дадаткова, да пэўнай меры.

Д. моху.

Д. бульбы.

3. Знасіць да дзірак (вопратку, абутак і пад.).

Д. боты.

|| незак. дадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)