драві́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драві́д драві́ды
Р. драві́да драві́даў
Д. драві́ду драві́дам
В. драві́да драві́даў
Т. драві́дам драві́дамі
М. драві́дзе драві́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

драві́д м. драви́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драви́д драві́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драві́ды, ‑аў; адз. дравід, ‑а, М ‑дзе, м.

Група народаў паўднёвай Індыі, блізкіх па мове і культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)