драбі́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. драбі́лка драбі́лкі
Р. драбі́лкі драбі́лак
Д. драбі́лцы драбі́лкам
В. драбі́лку драбі́лкі
Т. драбі́лкай
драбі́лкаю		 драбі́лкамі
М. драбі́лцы драбі́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

драбі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для драблення чаго-н.

|| прым. драбі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбі́лка ж. дроби́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Драбільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбілка

т. 6, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

драбі́лка ж тэх Brécher m -s, -, Mühle f -, -n; Quétsche f -, -n;

кармава́я драбі́лка с.-г. Fútterquetsche f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дроби́лка техн. драбі́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kruszarka

ж. тэх. драбілка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

śrutownik

м. с.-г. драбілка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozdrabniarka

ж. драбілка;

rozdrabniarka węgla — вугледрабілка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)