драбо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

Крупінка якога-н. цвёрдага рэчыва.

Д. солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драбо́к драбкі́
Р. драбка́ драбко́ў
Д. драбку́ драбка́м
В. драбо́к драбкі́
Т. драбко́м драбка́мі
М. драбку́ драбка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

драбо́к, -бка́ м. кро́ха ж., кусо́чек, крупи́нка ж.;

д. цу́кру — кусо́чек са́хара;

д. со́лі — крупи́нка со́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбо́к, ‑бка, м.

Крупінка якога‑н. цвёрдага рэчыва. Жанчына расшмаргнула завязку, узяла з торбачкі драбок солі, лізнула, панюхала. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбо́к м Stückchen n -s, -; Krúme f -, -n, Krümel m -s, -; Körnchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Драбо́к ’крошка, кавалак’ (БРС, Касп., Сл. паўн.-зах.). Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 120), да прасл. *drobъ (а гэта да *drobiti ’драбіць’, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дроб¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

Кавалачак чаго-н.; драбок.

Д. цукру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак., што (разм.).

1. Прымусіць знікнуць, разысціся (пра пухліну і пад.).

2. Смокчучы, растварыць.

Р. драбок цукру.

|| незак. рассмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. рассмо́ктванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bryłka

ж. камячок; кавалачак; драбок;

bryłka soli — драбок солі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крупи́нка ж.

1. крупі́нка, -кі ж.; (частица) драбо́к, -бка́ м.;

крупи́нка со́ли драбо́к со́лі;

2. перен. крупі́нка, -кі ж.; ка́ліва, -ва ср.;

◊

ни крупи́нки пра́вды ні крупі́нкі (ні ка́ліва) пра́ўды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)