дощенту

Том: 9, старонка: 57.

img/09/09-057_0332_Дощенту.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Дашчэ́нту ’дашчэнту’ (БРС, Байк. і Некр.). Слова гэта сустракаецца і ва ўкр. мове (доще́нту). У бел. мове лексема вядома з XVI ст. (дощенту; гл. Булыка, Запазыч., 101). Слова, якое прыйшло з польск. мовы (параўн. польск. doszczętu ’тс’). Кюнэ, Poln., 50.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)