До́ха

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. До́ха
Р. До́хі
Д. До́се
В. До́ху
Т. До́хай
До́хаю
М. До́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

До́ха г. До́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доха́ даха́, -хі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Доха

т. 6, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

До́ха ж Dóha [-xɑ] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даха́ ж. доха́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Doha

[ˈdoʊhɑ:]

г. До́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даха́

(рус. доха, ад калм. dacha)

шуба з футравымі верхам і падкладкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)