до́пытны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́пытны до́пытная до́пытнае до́пытныя
Р. до́пытнага до́пытнай
до́пытнае		 до́пытнага до́пытных
Д. до́пытнаму до́пытнай до́пытнаму до́пытным
В. до́пытны (неадуш.)
до́пытнага (адуш.)		 до́пытную до́пытнае до́пытныя (неадуш.)
до́пытных (адуш.)
Т. до́пытным до́пытнай
до́пытнаю		 до́пытным до́пытнымі
М. до́пытным до́пытнай до́пытным до́пытных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́пытны

1. прил. допро́сный;

2. в знач. сущ. (человек, которого допрашивают) допра́шиваемый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́пыт, -у, М -пыце, мн. -ы, -аў, м.

1. Апытанне следчым абвінавачанага, сведкі пры высвятленні абставін справы, злачынства.

Д. вёў следчы.

2. Падрабязнае настойлівае распытванне (разм.).

Мне ўчынілі сапраўдны д.

|| прым. до́пытны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

допро́сный до́пытны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)