до́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́ня до́ні
Р. до́ні до́нь
Д. до́ні до́ням
В. до́ню до́нь
Т. до́няй
до́няю		 до́нямі
М. до́ні до́нях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́ня ж., обл., ласк. до́ченька, до́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

До́ня, до́нька ’дачка’ (памяншальныя формы ад дачка́, гл.). Параўн. рус. до́ня, до́нька, до́нюшка ’тс’, укр. до́ня, до́нька, до́нечка ’тс’. Формы гіпакарыстычнага характару з спецыфічным суфіксам гл. Фасмер, 1, 529.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́ня Невялікая рачулка (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

до́нька ж., см. до́ня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

córuchna

ж. дачушка, дачухна, доня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)