до́мна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Прамысловая печ для выплаўкі чыгуну з жалезнай руды.

|| прым. до́менны, -ая, -ае.

Д. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́мна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́мна до́мны
Р. до́мны до́мнаў
Д. до́мне до́мнам
В. до́мну до́мны
Т. до́мнай
до́мнаю		 до́мнамі
М. до́мне до́мнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́мна ж., тех. до́мна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́мна спец. до́мна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́мна, ‑ы; Р мн. ‑мен; ж.

Прамысловая печ для выплаўкі чыгуну з жалезнай руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

домна

т. 6, с. 183

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

до́мна ж спец Hóchofen m -s, -öfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

До́мна ’домна’ (БРС). Рус. до́мна, укр. до́мна. У рус. мове ўпершыню адзначаецца ў 1663 г. (у форме домня), а ў сучаснай форме — у творах Пятра I. У формах дъмьница, домница вядома ўжо ў XVI ст. Звязана з дзеясловам дъмѫ дѫти (паводле Шанскага, з дъмати) ’дзьмуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blast furnace [ˈblɑ:stˌfɜ:nɪs] n. tech. до́мна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пла́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пла́вак, ж.

1. гл. плавіць.

2. Выплаўлены за адзін вытворчы цыкл метал (спец.).

Домна выдала першую плаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)