дома́шний

1. дама́шні; ха́тні;

дома́шний телефо́н дама́шні тэлефо́н;

дома́шняя хозя́йка ха́тняя гаспады́ня;

дома́шний аре́ст дама́шні а́рышт;

2. (приручённый, не дикий) сво́йскі;

дома́шняя пти́ца сво́йская пту́шка;

дома́шние живо́тные сво́йская жывёла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

домашний

Том: 8, старонка: 274.

img/08/08-274_1237_Домашний.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

дама́шні в разн. знач. дома́шний;

д. тэлефо́н — дома́шний телефо́н;

~нія непрые́мнасці — дома́шние неприя́тности;

д. хала́т — дома́шний хала́т;

лячы́цца ~німі сро́дкамі — лечи́ться дома́шними сре́дствами;

~няя жывёла — дома́шние живо́тные;

○ д. а́рышт — дома́шний аре́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарэ́ктар м., уст., прост. дома́шний учи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́рышт, -ту м., в разн. знач. аре́ст;

○ дама́шні а. — дома́шний аре́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сво́йскі

1. (прирученный, не дикий) дома́шний;

~кія ка́чкі — дома́шние у́тки;

2. ручно́й; сми́рный;

~кае жарабя́ — ручно́й (сми́рный) жеребёнок;

3. (о человеке) сво́йский, общи́тельный;

с. сусе́д — сво́йский (общи́тельный) сосе́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ха́тні

1. в разн. знач. дома́шний;

~нія рэ́чы — дома́шние ве́щи;

~няя жывёла — дома́шние живо́тные;

2. спец. (относящийся к хате) избяно́й;

3. ко́мнатный;

~нія кве́ткі — ко́мнатные цветы́;

○ ~няя гаспады́ня — дома́шняя хозя́йка;

~няя рабо́тніца — дома́шняя рабо́тница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГАМЕАПА́ТЫЯ

(ад гамеа... + патыя),

сістэма лячэння мізэрна малымі дозамі індывідуальна падабраных лякарстваў. Прапанавана ў канцы 18 ст. ням. урачом С.Ганеманам, які сцвярджаў, што хваробы можна лячыць маленькімі дозамі тых рэчываў, якія ў вял. дозах выклікаюць сімптомы, падобныя на прыкметы дадзенай хваробы (прынцып лячэння падобным). Гамеапатыя разглядае падыход да хваробы як да індывід. рэакцыі хворага на пашкоджвальны фактар, што залежыць ад спадчынна-канстытуцыянальных асаблівасцей арганізма. Як метад лячэння гамеапатыя афіцыйна прызнана ў многіх краінах свету; выкарыстоўваецца таксама ў вет. практыцы. На Беларусі дзейнічаюць гомеапатычныя лячэбныя цэнтры і аптэкі, вядзецца гомеапатычны прыём у паліклініках, санаторыях.

Гамеапатыя ўзнікла і атрымала пашырэнне ў Германіі, потым і ў інш. еўрап. краінах (у Расіі — з канца 1820-х г.) у той перыяд, калі ў медыцыне канкурыравалі супярэчлівыя тэорыі, шырока выкарыстоўваліся кровапусканні, клізмы, ірвотныя і стабільныя лек. рэчывы, якія знясільвалі арганізм хворага. У параўнанні з недахопамі лячэбнай медыцыны гамеапатыя адыгрывала пазітыўную ролю. Але з самага пачатку свайго існавання яна выклікала крытыку з боку прадстаўнікоў афіц. медыцыны. Асн. аб’ектам крытыкі былі вельмі нізкія канцэнтрацыі рэчываў, калі ў растворах знаходзіцца менш адной малекулы актыўнага рэчыва. Пазней даказана, што біял. актыўнасць рэчываў можа захоўвацца і ў канцэнтрацыях, адпаведных гомеапатычным. Гомеапатычныя лякарствы не выклікаюць пабочных эфектаў і алергічных рэакцый, не прычыняюць шкоды хвораму. Развіццём класічнай гамеапатыі стала тэорыя гоматаксікалогіі, распрацаваная ням. урачом. Г.Рэкевегам у 1950-я г., якая аб’яднала гамеапатыю і навук. медыцыну

Літ.:

Гомеопатический домашний лечебник. 2 изд. М., 1993;

Гомеопатия: Практ. руководство к гомеопат. медицине. Т. 1—2. М., 1995;

Шаретт Ж. Практическое гомеопатическое лекарствоведение: Пер. с фр. Киев, 1990;

Вавилова Н.М., Кент Дж.Т. Реперторий гомеопатических лекарств. Новосибирск, 1995.

Т.А.Багрова.

т. 5, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скарб (род. ска́рбу) м.

1. сокро́вище ср.; (предмет высокой ценности — ещё) драгоце́нность ж.;

ска́рбы не́траў — сокро́вища недр;

ска́рбы сусве́тнай культу́ры — сокро́вища мирово́й культу́ры;

2. состоя́ние ср.; иму́щество ср.;

набы́ць с. — приобрести́ состоя́ние (иму́щество);

3. прям., перен. клад;

знайсці́ с. — найти́ клад;

хло́пец — про́ста с. — па́рень — про́сто клад;

4. только ед., разг. (мелкое имущество) пожи́тки мн.; скарб;

ха́тні с. — дома́шние пожи́тки; дома́шний скарб;

5. уст. (имущество, деньги) казна́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дом м.

1. (здание) дом, род. до́ма м.;

2. (домашний кров, жильё) дом, род. до́му м., ха́та, -ты ж.;

звони́ли и́з дому звані́лі з до́му;

вы́гнать и́з дому вы́гнаць з ха́ты (з до́му);

3. (семья) дом, род. до́му м., сям’я́, -м’і́ ж.;

4. (хозяйство) гаспада́рка, -кі ж.;

вести́ дом ве́сці гаспада́рку;

5. (учреждение) дом, род. до́ма м.;

дом о́тдыха дом адпачы́нку;

Дом кни́ги Дом кні́гі;

Дом бы́та Дом бы́ту;

де́тский дом дзіця́чы дом;

6. (династия, фирма) уст. дом, род. до́ма м.;

◊

на́ дом дадо́му;

на дому́ до́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)