до́лечка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. до́лечка
Р. до́лечкі
Д. до́лечцы
В. до́лечку
Т. до́лечкай
до́лечкаю
М. до́лечцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́лечка ж., фольк. до́люшка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́лечка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Нар.-паэт. Ласк. да доля (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́люшка нар.-поэт. до́лечка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыдо́лле ’добрая доля, долечка’ (ваўк., Федар.). Лексікалізацыя словазлучэння пры до́ле ’маючы (добрую) долю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)