прыслоўе, утворана ад назоўніка
| - | - |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прыслоўе, утворана ад назоўніка
| - | - |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. На падлозе, на зямлі.
2. Уніз, дадолу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Том: 8, старонка: 251.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
до́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́л | до́лы | |
| до́лу | до́лаў | |
| до́лу | до́лам | |
| до́л | до́лы | |
| до́лам | до́ламі | |
| до́лах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Прыдо́лле ’добрая доля, долечка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пяцісце́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае пяць сцен (пра хату, падзеленую на дзве часткі капітальнай сцяной).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падта́лы, ‑ая, ‑ае.
Які злёгку падтаў, растаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́льнік I
до́льнік II
1.
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)