Dr.

= Doktor – доктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

lekarz

м. лекар, доктар, урач;

lekarz ogólny — тэрапеўт;

lekarz rodzinny — сямейны доктар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

quack​3 [kwæk] n. infml знаха́р, шарлата́н;

a qu ack doctor до́ктар-шарлата́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

doktorostwo

н. доктар з жонкаю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

habilitowany :

doktor habilitowany — доктар навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lekarka

ж. доктар (жанчына); доктарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doctor

[ˈdɑ:ktər]

1.

n.

1) до́ктар, ле́кар -а m.

2) до́ктар (вучо́ная ступе́нь)

2.

v.t.

1) лячы́ць

2) падрабля́ць, фальшава́ць

3.

v.i.

займа́цца мэдыцы́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Dr. phil.

= doctor philosophiae

1.

доктар філасофіі [філасофскіх навук]

2.

доктар філалагічных навук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

наказаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Паведаміць каму-н. аб чым-н. праз каго-н.

    • Н. аграному, каб прывёз даныя аб ураджаі.

  2. Даць наказ, даручэнне.

    • Доктар наказаў сачыць за раненым.

  3. Нагаварыць, сказаць многа чаго-н. (размоўнае).

    • Прабачце, наказаў вам немаведама колькі навін.

|| незакончанае трыванне: наказваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

doktor

м.

1. доктар (навуковая ступень, якая прыблізна адпавядае ступені кандыдата навук);

doktor medycyny — доктар медыцыны (≈кандыдат медыцынскіх навук);

doktor habilitowany — доктар навук;

doktor honoris causa — ганаровы доктар навук;

2. разм. доктар, лекар, урач;

iść do ~a — ісці да доктара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)