до́ктараў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́ктараў до́ктарава до́ктарава до́ктаравы
Р. до́ктаравага до́ктаравай
до́ктаравае		 до́ктаравага до́ктаравых
Д. до́ктараваму до́ктаравай до́ктараваму до́ктаравым
В. до́ктараў (неадуш.)
до́ктаравага (адуш.)		 до́ктараву до́ктарава до́ктаравы (неадуш.)
до́ктаравых (адуш.)
Т. до́ктаравым до́ктаравай до́ктаравым до́ктаравымі
М. до́ктаравым до́ктаравай до́ктаравым до́ктаравых

Крыніцы: prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́ктараў, ‑ава.

Які належыць доктару. Доктарава кватэра. □ Зноў затрашчаў вясёлы агеньчык. Асвяціў схіленую доктараву постаць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Доктараў Яўген Уладзіміравіч

т. 6, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Доктараў У. Г. 12/664

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Доктараў З. У. 7/408, 451, 456

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)