доко́нчить сов. дако́нчыць, мног. падако́нчваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

докончить

Том: 8, старонка: 235.

img/08/08-235_1093_Докончить.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

падако́нчваць сов. (о многом) доко́нчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́нчыць сов.

1. (довести до конца) доко́нчить;

2. (умертвить) доби́ть; (погубить) докона́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доколоти́ть сов.

1. (добить) прост. дабі́ць, мног. падабіва́ць;

2. (докончить выколачивание) датрэ́сці, разг. дакалаці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)