до́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Партовы рабочы.

Забастоўка англійскіх докераў.

|| прым. до́керскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́кер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́кер до́керы
Р. до́кера до́кераў
Д. до́керу до́керам
В. до́кера до́кераў
Т. до́керам до́керамі
М. до́керу до́керах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́кер м., мор. до́кер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́кер мор. до́кер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́кер, ‑а, м.

Партовы рабочы ў некаторых краінах. Забастоўка докераў.

[Англ. docker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

докер

т. 6, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

до́кер

(англ. docker)

партовы грузчык, рабочы дока, верфі ў некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

До́кер ’докер’ (БРС). Рус. до́кер, укр. до́кер. Паводле Шанскага (1. Д, Е, Ж, 157), запазычанне з англ. docker ’тс’ на пачатку XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

docker [ˈdɒkə] n. до́кер, парто́вы рабо́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

doker

м. докер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)