Доказы (у праве) 1/75, 252, 378; 4/253—254; 5/49; 9/583

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

доказы судовыя

т. 6, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

до́каз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́каз до́казы
Р. до́казу до́казаў
Д. до́казу до́казам
В. до́каз до́казы
Т. до́казам до́казамі
М. до́казе до́казах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ули́ка ж. до́каз, -зу м.;

ко́свенные ули́ки уско́сныя до́казы;

прямы́е ули́ки я́ўныя до́казы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аргументава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) доказы, аргументы (у 1 знач.).

|| наз. аргумента́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малагрунто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова грунтоўны, абгрунтаваны. Малагрунтоўныя доказы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргументава́ць

(лац. argumentari)

прыводзіць доказы, аргументы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абгрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

Прывесці пераканаўчыя доказы на карысць чаго-н., пацвердзіць фактамі.

А. палажэнні сваёй кнігі.

|| незак. абгрунто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абгрунтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бясхі́бны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае недахопаў, якому неўласцівы хібы. Бясхібныя доказы. Бясхібнае пачуццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дастаткова разумных падстаў, абгрунтаваны. [Старога] хацелі затрымаць, прыводзілі рэзонныя доказы. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)