до́йны, -ая, -ае.

Які доіцца, дае малако.

Д. статак.

Дойная карова.

|| наз. до́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́йны до́йная до́йнае до́йныя
Р. до́йнага до́йнай
до́йнае		 до́йнага до́йных
Д. до́йнаму до́йнай до́йнаму до́йным
В. до́йны (неадуш.)
до́йнага (адуш.)		 до́йную до́йнае до́йныя (неадуш.)
до́йных (адуш.)
Т. до́йным до́йнай
до́йнаю		 до́йным до́йнымі
М. до́йным до́йнай до́йным до́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́йны до́йный;

◊ ~ная каро́ва — до́йная коро́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́йны, ‑ая, ‑ае.

Які доіцца, дае малако. Дойная каза. Дойны статак.

•••

Дойная карова гл. карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́йны с.-г. mílchend, mélkbar;

до́йная каро́ва Mílchkuh f -, -kühe; mélkbare Kuh (тс перан)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

до́йна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. до́йна
Р. до́йны
Д. до́йне
В. до́йну
Т. до́йнай
до́йнаю
М. до́йне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́йный до́йны;

до́йная коро́ва до́йная каро́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mílchend

a до́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dojny

dojn|y

дойны;

~a krowa — дойная карова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

milky

[ˈmɪlki]

adj.

1) бе́лы, як малако́, мле́чны; белава́ты

2) мало́чны, до́йны

3) лаго́дны; слабы́, кво́лы; баязьлі́вы, палахлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)