до́брасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. до́брасць
Р. до́брасці
Д. до́брасці
В. до́брасць
Т. до́брасцю
М. до́брасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́брасць ж., разг. доброта́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́брасць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і дабрата. Зрабіць па добрасці паслугу. □ Дзядзька Антось — гэта ўвасабленне добрасці, працавітасці, дасціпнага гумару. Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Добрасць

т. 6, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Добрасць (р., бас. Сажа) 5/506; 6/151; 9/319

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бла́гость книжн., уст. дабрата́, -ты́ ж., до́брасць, -ці ж., міласэ́рнасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабрыня, дабрата, людскасць; добрасць, дабросць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)