добива́ть несов., в разн. знач. дабіва́ць; см. доби́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

добива́ться​II несов., страд. (к добива́ть) дабіва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́нчваць несов.

1. (доводить до конца) дока́нчивать;

2. (умерщвлять) добива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прика́нчивать несов.

1. (прекращать) разг. канча́ць;

2. (добивать) разг. прыко́нчваць; дабіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

докола́чивать несов.

1. (добивать) дабіва́ць;

2. (доканчивать выколачивание) датраса́ць, датрэ́сваць, разг. дакало́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датаўка́ць несов.

1. конча́ть толо́чь; (картошку) домина́ть;

2. разг. (разбивать до конца) добива́ть, докола́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбіва́ць несов.

1. прибива́ть, прикола́чивать; прикрепля́ть; пригвожда́ть;

2. (пригибать к земле) прибива́ть;

3. (пригонять волнами) прибива́ть;

4. убива́ть; добива́ть;

5. разг. (избивать) прибива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабіва́ць несов.

1. в разн. знач. добива́ть; (раненого, недобитого — ещё) прика́нчивать;

2. (оканчивать вколачивание) докола́чивать;

3. разг. (завершать какую-л. работу) ока́нчивать, зака́нчивать;

1-3 см. дабі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)