доберма́н (порода собак) даберма́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́берман і до́берман-пі́нчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Парода кароткашэрсных службовых сабак-сышчыкаў, звычайна цёмнай масці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́берман

(ням. Dobermann = прозвішча гадавальніка сабак)

тое, што і доберман-пінчэр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

до́берман-пі́нчар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́берман-пі́нчар до́берманы-пі́нчары
Р. до́бермана-пі́нчара до́берманаў-пі́нчараў
Д. до́берману-пі́нчару до́берманам-пі́нчарам
В. до́бермана-пі́нчара до́берманаў-пі́нчараў
Т. до́берманам-пі́нчарам до́берманамі-пі́нчарамі
М. до́бермане-пі́нчары до́берманах-пі́нчарах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Доберман-пінчэр 9/283, 584—585 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

доберма́н-пи́нчер (порода собак) даберма́н-пі́нчар, род. даберма́на-пі́нчара м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́берман-пі́нчэр, ‑а, м.

Парода службовых сабак з клінападобнай галавой і кароткай, густой, бліскучай поўсцю, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́берман-пі́нчэр

(ад доберман + пінчэр)

парода службовых сабак з клінападобнай галавой і кароткай, густой, бліскучай поўсцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)