дзіркако́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Канцылярская прылада для прабівання круглых дзірак у паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзіркако́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіркако́л дзіркако́лы
Р. дзіркако́ла дзіркако́лаў
Д. дзіркако́лу дзіркако́лам
В. дзіркако́л дзіркако́лы
Т. дзіркако́лам дзіркако́ламі
М. дзіркако́ле дзіркако́лах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзіркако́л м., разг. дыроко́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыроко́л разг. дзіркако́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dziurkacz

м. перфаратар; дзіркакол; дзіракол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)