дзі́рачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзі́рачны дзі́рачная дзі́рачнае дзі́рачныя
Р. дзі́рачнага дзі́рачнай
дзі́рачнае		 дзі́рачнага дзі́рачных
Д. дзі́рачнаму дзі́рачнай дзі́рачнаму дзі́рачным
В. дзі́рачны (неадуш.)
дзі́рачнага (адуш.)		 дзі́рачную дзі́рачнае дзі́рачныя (неадуш.)
дзі́рачных (адуш.)
Т. дзі́рачным дзі́рачнай
дзі́рачнаю		 дзі́рачным дзі́рачнымі
М. дзі́рачным дзі́рачнай дзі́рачным дзі́рачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзі́рачны ды́рочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электро́нна-дзі́рачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. электро́нна-дзі́рачны электро́нна-дзі́рачная электро́нна-дзі́рачнае электро́нна-дзі́рачныя
Р. электро́нна-дзі́рачнага электро́нна-дзі́рачнай
электро́нна-дзі́рачнае		 электро́нна-дзі́рачнага электро́нна-дзі́рачных
Д. электро́нна-дзі́рачнаму электро́нна-дзі́рачнай электро́нна-дзі́рачнаму электро́нна-дзі́рачным
В. электро́нна-дзі́рачны (неадуш.)
электро́нна-дзі́рачнага (адуш.)		 электро́нна-дзі́рачную электро́нна-дзі́рачнае электро́нна-дзі́рачныя (неадуш.)
электро́нна-дзі́рачных (адуш.)
Т. электро́нна-дзі́рачным электро́нна-дзі́рачнай
электро́нна-дзі́рачнаю		 электро́нна-дзі́рачным электро́нна-дзі́рачнымі
М. электро́нна-дзі́рачным электро́нна-дзі́рачнай электро́нна-дзі́рачным электро́нна-дзі́рачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

электронна-дзірачны пераход

т. 18, кн. 1, с. 96

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пераход электронна-дзірачны 4/321; 8/391

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Электронна-дзірачны пераход, гл. Пераходы (у паўправадніковых прыладах)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ды́рочный дзі́рачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЕТЭРАПЕРАХО́Д,

кантакт паміж двума рознымі паводле хім. саставу ці (і) фазавага стану паўправаднікамі (ПП). Па тыпе праводнасці спалучаных ПП адрозніваюць гетэрапераходы анізатыпныя — кантактуюць ПП з электроннай (n) і дзірачнай (p) эл.-праводнасцямі (p-n-гетэрапераход; гл. Электронна-дзірачны пераход), і ізатыпныя — кантактуюць ПП з адным тыпам праводнасці (n-n-гетэрапераход ці p-p-гетэрапераход). Камбінацыі некалькіх гетэрапераходаў утвараюць гетэраструктуры.

Для атрымання гетэрапераходу выкарыстоўваюцца кантакты паміж германіем Ge, крэмніем Si, ПП злучэннямі тыпу A​IIIB​V, дзе A​III — элемент III групы перыяд. сістэмы элементаў (алюміній Al, галій Ga, індый In), B​V — элемент V групы (фосфар P, мыш’як As, сурма Sb), і іх цвёрдымі растворамі: Ge—Si, Ga Al As — Ga As, Ga Al—Ge, In Ga As — In P. Гетэрапераход атрымліваюць эпітаксіяй. Галоўная асаблівасць гетэрапераходу — скачкападобнае змяненне ўласцівасцей на мяжы падзелу ПП (шырыні забароненай зоны, энергіі роднасці да электрона, рухомасці носьбітаў зараду, іх эфектыўнай масы і інш.). Кіраванне імі шляхам падбору спалучаных ПП матэрыялаў дае магчымасць ствараць арыгінальныя ПП прылады. Гетэрапераходы выкарыстоўваюцца ў пераключальніках хуткадзейных лагічных схем для ЭВМ, ПП лазерах, святлодыёдах і інш.

Літ.:

Милис А., Фойхт Д. Гетеропереходы и переходы металл — полупроводник: Пер. с англ. М., 1975;

Шарма Б.Л., Пурохит Р.К. Полупроводниковые гетеропереходы: Пер. с англ. М., 1979.

Л.М.Шахлевіч.

т. 5, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)