дзя́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Аб сабаках, лісах: адрывіста брахаць.

Лыска дзяўкае на падарожніка.

|| аднакр. дзя́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. дзя́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзя́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзя́ўкаю дзя́ўкаем
2-я ас. дзя́ўкаеш дзя́ўкаеце
3-я ас. дзя́ўкае дзя́ўкаюць
Прошлы час
м. дзя́ўкаў дзя́ўкалі
ж. дзя́ўкала
н. дзя́ўкала
Загадны лад
2-я ас. дзя́ўкай дзя́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзя́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́ўкаць несов., разг. тя́вкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і цяўкаць. Недзе злева басавіта дзяўкае сабака і сціхае. С. Александровіч. Дарэмна дзяўкае Карпусь, дарэмна кпіць з іхняй работы. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тявкать несов. га́ўкаць, дзя́ўкаць, ця́ўкаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)