дзя́сенны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзя́сенны дзя́сенная дзя́сеннае дзя́сенныя
Р. дзя́сеннага дзя́сеннай
дзя́сеннае		 дзя́сеннага дзя́сенных
Д. дзя́сеннаму дзя́сеннай дзя́сеннаму дзя́сенным
В. дзя́сенны (неадуш.)
дзя́сеннага (адуш.)		 дзя́сенную дзя́сеннае дзя́сенныя (неадуш.)
дзя́сенных (адуш.)
Т. дзя́сенным дзя́сеннай
дзя́сеннаю		 дзя́сенным дзя́сеннымі
М. дзя́сенным дзя́сеннай дзя́сенным дзя́сенных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́сенны анат. дёсенный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́сенны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзясны, дзяснаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзясна́, -ы́, мн. дзя́сны і (з ліч. 2, 3, 4) дзясны́, дзя́сен і дзя́снаў, ж.

Слізістая абалонка поласці рота.

Дзясны крываточаць.

|| прым. дзя́сенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дёсенный анат. дзя́сенны, дзя́снавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́снавы анат., см. дзя́сенны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dziąsłowy

1. дзясенны, дзяснавы;

2. лінгв. пярэднеязычны; пярэднепаднябенны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gum

I [gʌm]

1.

n.

1) каме́дзь f. (густы́ кле́йкі сок некато́рых дрэ́ваў)

2) смалі́стае выдзяле́ньне (смала́, жыві́ца)

3) жу́йка f., жава́льная гу́мка

4) клей на канвэ́рце, ма́рцы

5) каўчу́к -у́ m., гу́ма f.

6) каме́днае дрэ́ва

2.

v.t.

1) скле́йваць, кле́іць; гумава́ць, насыча́ць гу́май ткані́ну

2) пэ́цкаць кле́йкім рэ́чывам (цуке́ркай)

3.

v.i.

выдзяля́ць смалу́, кле́іцца, рабі́цца кле́йкім

II [gʌm]

1.

n., often gums

дзясна́ f., pl. дзя́сны

2.

adj.

дзя́сенны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)