дзяру́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяру́жны дзяру́жная дзяру́жнае дзяру́жныя
Р. дзяру́жнага дзяру́жнай
дзяру́жнае		 дзяру́жнага дзяру́жных
Д. дзяру́жнаму дзяру́жнай дзяру́жнаму дзяру́жным
В. дзяру́жны (неадуш.)
дзяру́жнага (адуш.)		 дзяру́жную дзяру́жнае дзяру́жныя (неадуш.)
дзяру́жных (адуш.)
Т. дзяру́жным дзяру́жнай
дзяру́жнаю		 дзяру́жным дзяру́жнымі
М. дзяру́жным дзяру́жнай дзяру́жным дзяру́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзяру́жны разг. дерю́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяру́жны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з дзяругі (у 1 знач.). Дзяружны мяшок. □ Прачыняюцца ў сенцах дзверы, і на двор выходзіць у зрэбнай сарочцы і дзяружных штанах барадаты чалавек. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяру́га, -і, ДМ -ру́зе, мн. -і, -ру́г, ж. (разм.).

Грубая тоўстая тканіна; вопратка з такой тканіны.

|| памянш. дзяру́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

|| прым. дзяру́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дерю́жный дзяру́жны, радня́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zgrzebny

zgrzebn|y

суровы, грубы; зрэбны; дзяружны, радняны;

koszula ~a — зрэбная кашуля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)