дзярні́на, -ы, ж.

Тое, што і дзёран.

Плугамі ўзнімалі дзярніну.

Дзярнінай абкладваюць клумбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзярні́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дзярні́на
Р. дзярні́ны
Д. дзярні́не
В. дзярні́ну
Т. дзярні́най
дзярні́наю
М. дзярні́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзярні́на ж. (кусок дёрна) дерни́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзярні́на, ‑ы, ж.

Тое, што і дзёран. З цяжкасцю прарваў .. [Андрэй] дзярніну гэтай тупой прыладай і пачаў капаць. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзярні́на ж Rásen -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tussock [ˈtʌsək] n. ку́піна; дзярні́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Плы́ціна ’вялікая дзярніна’, плыцье ’задзірванелыя скібы (зямлі)’ (ТС). Арэальнае ўтварэнне, параўн. укр. плыта ’пліта’, плиття ’пліты’. Да пліта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дерни́на ж., обл., спец.

1. (кусок дёрна) дзярні́на, -ны ж.;

2. (дёрн) дзёран, -рну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзерніна́ Замуражэлае поле; цаліна, дзірван (Слаўг.). Тое ж дзярні́на, дзёран, дзярноўе (Слаўг.), дзярні́на́ (Сміл. Шат.), дзерні́на (Жытк., Тур.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

sod

[sɑ:d]

1.

n.

1) дзірва́н -у́ m., дзёран -ну m.

2) пласт дзёрну, дзярні́на f.

2.

v.t. (-dd-)

пакрыва́ць, заклада́ць дзёрнам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)