дзяля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Участак зямлі, адведзены для апрацоўкі, або ўчастак лесу, адведзены пад высечку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяля́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяля́нка дзяля́нкі
Р. дзяля́нкі дзяля́нак
Д. дзяля́нцы дзяля́нкам
В. дзяля́нку дзяля́нкі
Т. дзяля́нкай
дзяля́нкаю		 дзяля́нкамі
М. дзяля́нцы дзяля́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзяля́нка ж.

1. (земли, леса и т.п.) деля́нка, уча́сток м.;

2. (участок земли под лесом) да́ча;

3. (то, что получено при дележе) часть, до́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Участак лесу, адведзены пад высечку або ўжо высечаны. Трэба было да вясны ссячы і прывесці ў парадак дзялянку, якую адвялі калгасу. Ермаловіч. — Такія елкі, як на плошчы, прывозяць з дзялянак, дзе сякуць лес, а не абы-адкуль. Хадкевіч.

2. Участак зямлі, адведзены для якой‑н. мэты (апрацоўкі, забудовы і пад.). Усе пайшлі аглядаць доследныя дзялянкі, якія былі тут жа, за палацам. Дуброўскі. Дзяўчынка адводзіць сваёй казе раскошную дзялянку: метраў дваццаць ва ўсе бакі ад убітага ў зямлю коліка. Кулакоўскі.

3. Абл. Кавалак чаго‑н. Бабіцкая разгарнула скрутак: там была круглая буханка жытняга хлеба і дзялянка сала. Гурскі. // Частка, доля ад чаго‑н. (пры дзяльбе). Актыўны гуманізм рыбакоў праявіўся ў аднадушным рашэнні даваць дзялянку з кожнага ўлову ўдаве Прахора і старому Сымону. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяля́нка ж

1. (лесасека) Wáldparzelle f -, -n;

2. (частка поля) Féldstück n -(e)s, -stücke; Parzélle;

до́следная дзяля́нка Versúchsparzelle f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дзяля́нка

1. Палоска, адмераны ўчастак логу, пасеву, лесу (БРС). Тое ж дзялёнка (Слаўг.).

2. Распрацаваны ўчастак лесу, ляда (Жытк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кругападо́бны, -ая, -ае.

Падобны па форме на круг.

Кругападобная дзялянка лесу.

|| наз. кругападо́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

деля́нка дзяля́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́да, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, н.

1. Дзялянка высечанага лесу, хмызняку; высечка.

2. Расчышчанае месца ў лесе пад пасеў або сенажаць.

|| прым. ля́дны, -ая, -ае.

Лядная сістэма земляробства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесагадава́льнік, ‑а, м.

Дзялянка зямлі, на якой вырошчваюцца саджанцы для развядзення лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)