дзяля́га, -і, мн. -і, -ля́г, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, заклапочаны толькі такімі справамі, якія прыносяць найбліжэйшую асабістую выгаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяля́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяля́га дзяля́гі
Р. дзяля́гі дзяля́г
Д. дзяля́гу дзяля́гам
В. дзяля́гу дзяля́г
Т. дзяля́гам дзяля́гамі
М. дзяля́гу дзяля́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзяля́га м., разг., неодобр. деля́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяля́га, ‑і, м.

Разм. неадабр. Той, хто ў сваёй працы кіруецца вузка практычнымі меркаваннямі, забываючыся на прынцыповы бок справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяля́га м разм пагард Mácher m -s, -, Geschäftemacher m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

деля́га разг., неодобр. дзяля́га, -гі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Promóter

m -s, -

1) арганіза́тар, ме́неджэр у прафесіяна́льным спорце

2) разм. дзяло́к, дзяля́га, заправі́ла, камбіна́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)