дзяко́ўна, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (разм.).

Дачка дзяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяко́ўна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяко́ўна дзяко́ўны
Р. дзяко́ўны дзяко́ўнаў
Д. дзяко́ўне дзяко́ўнам
В. дзяко́ўну дзяко́ўнаў
Т. дзяко́ўнай
дзяко́ўнаю		 дзяко́ўнамі
М. дзяко́ўне дзяко́ўнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзяко́ўна ж., разг. дочь дьячка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяко́ўна, ‑ы, ж.

Разм. Дзякова дачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)