дзя́каваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; незак., каму-чаму.

Выказваць падзяку каму-н. за што-н.

Дзякую вам за добрую працу!

|| зак. падзя́каваць, -кую, -куеш, -куе; -куй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзя́каваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзя́кую дзя́куем
2-я ас. дзя́куеш дзя́куеце
3-я ас. дзя́куе дзя́куюць
Прошлы час
м. дзя́каваў дзя́кавалі
ж. дзя́кавала
н. дзя́кавала
Загадны лад
2-я ас. дзя́куй дзя́куйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзя́куючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́каваць (каму) несов. благодари́ть (кого);

◊ шчы́ра дзя́кую — и́скренне благодарю́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́каваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., каму-чаму.

1. Выказваць удзячнасць, падзяку. Дзякаваць сябрам за паслугу. □ [Старшыня] дзякаваў Сашкавай маці, што яна хадзіла дапамагаць жанчынам выполваць свірэпку з пшаніцы. Даніленка.

2. інф. Разм. Тое, што і дзякуй (у 1 знач.). Мікола моцна паціснуў руку старому машыністу: — Дзякаваць табе. Краўчанка. Паляцелі б з калгаса і Ёсіп, і Макар сёння ж, прыйшлося б развітацца і з прысядзібнымі, але, дзякаваць, Глеб Іванавіч стрымаў напор. Дуброўскі.

•••

Дзякаваць богу — тое, што і дзякуй богу (гл. дзякуй).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́каваць

(польск. dziękować, ад ням. danken)

выказваць удзячнасць, падзяку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзя́каваць dánken vi, Dank ságen (каму-н за што-н. j-m für etw. A); sich bedánken (каму-н за што-н. bei j-m D, für etw. A); sich erkénntlich zéigen (за што-н. für A) (быць удзячным);

дзя́кую Вам! ich dánke Íhnen!, bésten Dank! dánke (schön)!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дзя́каваць ’дзякаваць’ (у помніках ст.-бел. мовы гэта слова засведчана з XV ст. у форме дяковати, гл. Булыка, Запазыч., 104). Укр. дя́кувати ’тс’, рус. дыял. (зах., паўд., Даль, СРНГ) дя́ковать ’тс’. Запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. dziękować ’дзякаваць’ (ад dzięki < ням.). Гл. Слаўскі, 1, 204; Фасмер, 1, 561.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падзя́каваць гл. дзякаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчу́лены, -ая, -ае.

Прыемна ўсхваляваны і замілаваны; які паддаўся чуллівасці; які выражае спагаду, спачуванне.

Расчулена (прысл.) дзякаваць.

Р. чалавек.

Р. голас.

|| наз. расчу́ленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзя́каваць гл. дзякаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)